معنی ختم سوره عبس

حل جدول

ختم سوره عبس

سوره عبس را جهت روشنایی چشم ۷ بار بخوانند.


عبس

سوره هشتادم قرآن


ختم سوره مائده

۱-این ختم باید در اوایل ماه بعد از نماز صبح انجام شود. روز اول ابتدا دو رکعت نماز به جای آورد، سپس تا چهل روز، رو به قبله هر روز ۱۰۰ مرتبه صلوات و ۵۰ بار آیه ۱۱۴ سوره مائده را بخواند. و در هنگام ختم با کسی سخن نگوید. این ختم در فتح امور موثر است. ۲- هجده روز، روزی ۳ بار سوره مبارکه را خوانده و «الله الصمد» را ۱۰۰۰ بار تکرار کند و بعد از اتمام هر روز آیه نور (آیه ۳۵ سوره نور) و آیه ۲۹ سوره فتح را بخواند. ان شاءالله حاجتش برآورده می شود.


ختم سوره طلاق

ختم سوره مبارکه طلاق: به نیت ادای قرض، بیست و یک مرتبه خوانده شود، نافع و موثر است، به تجربه رسیده است (جهت محبت نیز به همین عدد موثر است).


ختم سوره فتح

۱-مداومت بر خواندن سوره فتح در روزهای جمعه بسیار موثر و مفید استو به سبب این ختم اشخاص زیادی به مطلب خود رسیده اند.
۲- مرحوم آیت الله کشمیری درباره این سوره می فرمودند: برای سالک خواندن این سوره به جهت رفع حجب و گشایش قلب لازم است.
۳- از روز شنبه به قرائت سوره ابتدا کند و روزی ۵ بار این سوره مبارکه را بخواند، ولی روز جمعه ۱۱ مرتبه بخواند و بعد از هر بار سوره «اذا جاءَ نصرالله» را بخواند، چون چهل و یک مرتبه تمام شود، ۱۱ بار این دعا را بخواند: « یا مُفَّتِحُ فَتِّحْ یا مُفَرِّجُ فَرِّجْ یا مُسَبِّبُ سَبِّبْ یا مُیَسِّرُ یَسِّرْ یا مُسِّهِلُ سِّهلْ یا مُتِّمِمُ تَمِّمْ بِرَحمَتِکَ یا ارحم الراحمین».


ختم سوره توحید

به تجربه رسیده است که مدت ۱۸ روز، روزی سه بار سوره توحید را به این طریق بخواند:
که آیه ( (الله الصمد)) را ۱۰۰۰هزاربار تکرار کند و هر روز بعد از تمام شدن این کار یک بار آیه نور ( (الله نورالسموات و الارض...)) آیه۳۴سوره نور و یک بار آیه آخر سوره ( (انا فتحنا....)) که اول آن ( (اشداءُ علی الکفار)) است تا آخر سوره بخواند
به شرط طهارت، قبله و مکان خلوت هرکس انجام دهد غیر ممکن است که به حاجت نرسد.
همچنین از مقاتل بن سلیمان نقل شده است:
که مدت ۷ هفت روز، بعد ازنمازصبح روزی ۱۰۰بار سوره توحید را بخوان ومیان ختم صحبت نکن
هنوز هفته تمام نشده به حاجتش خواهد رسید.


ختم سوره قلم

سوره قلم را جهت برآمدن مهمات ۷۵ بار بخوانند.


ختم سوره همزه

این سوره را جهت دفع سخن بدگویان ۲۱ بار بخوانند.

لغت نامه دهخدا

عبس

عبس. [ع َ] (اِخ) کوهی است. (معجم البلدان).

عبس. [ع َ] (ع مص) ترش کردن روی را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (المنجد).

عبس. [ع َ] (اِخ) محله ای است به کوفه وبنی عبس بن بغیض بدانجا منسوب است. (معجم البلدان).

عبس. [ع َ ب َ] (ع اِمص) ترشرویی. (غیاث اللغات از لطائف و منتخب):
گر جان شیرین خواهد از تو سائلی
هرگز اندر چهره ٔ شیرین تو ناید عبس.
سوزنی.
زشت آن زشت است و خوب آن خوب و بس
دایم این ضحاک و آن اندر عبس.
(مثنوی).

عبس. [ع َب َ] (اِخ) ابن رفاعهبن الحارث. جدی جاهلی است و عباس بن مرداس السلمی از نسل اوست. (از الاعلام زرکلی).

عبس. [ع َ ب َ] (اِخ) ابن بغیض بن ریث بن غطفان. از عدنان. جد جاهلی است پسران او عبسیون اند و عنترهبن شداد به آن منسوب است. مسکن آنها ابتدا به نجد بود پس از اسلام پراکنده شدند و هیچ یک از آنان بدانجا نماندند. (از الاعلام زرکلی) (معجم البلدان).

فرهنگ فارسی آزاد

عبس

عَبَس، نام سوره80 قرآن که مکیّه است و 42 آیه دارد. نام دیگر این سوره اَعْمی است،

معادل ابجد

ختم سوره عبس

1443

قافیه

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری